Een bijzondere band

By 23 april 2017Blogpost

Wannie Friderichs won in 2009 de AMC Loop. Hij bleek een bijzondere band met het AMC te hebben. ,,Op 17 april 2008 heeft mijn zoon Rens, toen zes jaar oud, in het AMC een van mijn nieren getransplanteerd gekregen. Voor dat het zover was hebben we natuurlijk ook heel wat uren in dit ziekenhuis doorgebracht. Ik had toen wel affiches gezien van de AMC Loop, maar besloot pas in 2009, een dag van teoren na een trainingsloopje van 15 kilometer, om hier eens aan mee te doen. We zijn daar met de hele familie voor naar Amsterdam afgereisd.”

De binding met het AMC is altijd gebleven. ,,Op 22 mei 2011 was ik opnieuw van de partij en won ik weer. Onze zonen Rens, zijn tweelingbroer Joost en Niels deden mee aan de Kinderloop. En dat is natuurlijk fantastisch. Ieder jaar krijgen we weer een uitnodiging van de organisatie en inmiddels hebben Rens en zijn broers ook al meegelopen bij de vijf kilometer. De binding wordt steeds groter. Zelfs de arts informeert of we nog meedoen. Ze kennen ons bij het AMC als patiënt en als atleet. Het is een hele leuke loop en het is fijn om daar te zijn. Het voelt altijd een beetje als thuiskomen; we worden heel gastvrij ontvangen.”

Het gaat erg goed met de inmiddels vijftienjarige Rens. ,,Geweldig om dat te zien. Rens is nu een tiener, zit in 3 HAVO en werkt hard om over te gaan, is zelfstandig en veel in de weer met social media. Een keer per zes weken moet hij voor controle naar het AMC, naar nefroloog dr. Bouts, zijn behandelend arts. Hij en wij hebben heel goed contact met haar. Ze houdt Rens goed in de gaten en trekt onmiddellijk aan de bel als zijn bloedwaardes veranderen. Het is heel belangrijk dat Rens ruim twee liter per dag drinkt en zijn medicijnen op het juiste tijdstip inneemt. Verder mag hij alles doen wat hij wil, er zijn geen belemmeringen.  Toch hou je in je achterhoofd dat het nu weliswaar goed gaat, maar dat er ooit een moment komt waarop die nier zal worden afgestoten. Het is en blijft iets lichaamsvreemds. Een transplantatie is altijd een tijdelijke oplossing. Uiteraard zijn de medicijnen veel beter dan vroeger en ook de onderzoeken en controles zijn geoptimaliseerd, waardoor je langer met een nier kan doen, maar vroeg of laat zal hij worden afgestoten. Dat wisten we van tevoren. We hadden de keuze tussen een transplantatie vanuit de familie of een wachtlijst voor een donornier en dialyse. Qua bloedgroep bleek ik een geschikte donor en ik heb geen moment geaarzeld. Op deze manier konden wij hem een goede jeugd en puberteit geven en als hij eenmaal volwassen is kan hij zelf keuzes maken.”

Of Wannie er dit jaar ook weer bij is, hangt nog even af van zijn trainingsschema voor twee halve en een hele triatlon in juni en begin juli. ,,Maar als het even kan ben ik erbij. Altijd leuk om aan deze mooie loop mee te doen. En helemaal bijzonder dat alle deelnemers door de gangen van het AMC lopen. Ik heb al door veel gebouwen hardgelopen, maar nog nooit door een ziekenhuis…”